هجران تو مرا بس است

تا به اندوهی ابدی محکوم شوم

چگونه قندیل اندوهم ذوب خواهد شد

وقتی هرشب اشکهای انتظار از سقف تالارهای درونم میچکد

هجران تو مرا بس است

آنگه از چشمه ات جرعه ای نوشیده باشد

تشنه تر ازآن است که با دریایی سیراب شود

و سیراب تر ازآن که نبارد...

میدانم

به یقین میدانم

نه تو بازخواهی گشت

و نه من از راه تو...

نوشته شده در چهارشنبه 94/5/7ساعت 8:41 عصر توسط مهسا سپهری نظرات ( ) |